GÖKYÜZÜ

İçimi dökmek isterim denizlere, 
Yalnızca sessizliği dinlemek.
Gözlerimi açtığımda etrafı sessizlik bürüsün,
Kalbim yalnızca o anda kalsın isterim. 
Deniz ferahtır kalbimin olmasını istediğim gibi, 
Saf, berrak ve hüzünden arınmış. 
Gökyüzü ise bazen karabulutlarla sarılmış, 
Etrafımı saran umutsuzluk gibi. 
Hayal kırıklığı yorar hem kalbi hem zihni, 
Anlamak çözmek isterim ama yapamam. 
Yorgunluktur belki hüznümün sebebi,
Kırgınlıktandır belki suskunluğum. 
Hayat itmiş beni uçurumdan, kalkmaya çalışıyorum. 
Kalktım derken bir daha düşüyorum. 
Düşünüyorum yalnızlığımı ve ıssızlığımı, Düşünmekten korkarım, derine dalarsam çıkamam diye. 
Gözlerimi kan çanağı olmuş beklerken yollarda
Dilim suskunluğunu korumuş bedenim ise umutsuzluğunu.